Leuk spelletje voor op het strand, waarbij niemand echt de regels kent. Als je maar zo dicht mogelijk bij het kleine balletje gooit is meestal de stelregel. Eenvoud troef. En waarom ook niet, als je er gewoon lol in hebt. Anders wordt het al, als je op vakantie in Frankrijk in parken en op pleinen op een mooie zomeravond groepen Fransen (meestal nog steeds heren) bezig ziet. Daar gaat het er heel wat serieuzer aan toe. Regelmatig komt het meetlint (of eenvoudig een touwtje) er aan te pas om verschillen van inzicht te beslechten. Tot op de millimeter wordt de ligging der ballen gecontroleerd. En soms ontstaan er dan nog lange en heftige discussies. De meeste toeristen denken er niet aan om zelfs maar een poging te wagen om hier aan mee te doen. Het gebrek aan regelkennis schrikt af, maar zeker ook het risico om met je vakantie-Frans in deze heftige discussies verzeild te raken. Het lijkt tenslotte soms wel of de toekomst en het gezamenlijke welzijn er van af hangen.

Auberge Le Moulin, een oude houtmolen, zou daar de moeite van het bezoeken waard zijn en het moest mogelijk zijn daar ook een eenvoudige maaltijd te gebruiken. Samen met een bevriend Engels echtpaar trokken we er op een zaterdag in februari op uit om het verhaal aan een nader onderzoek te onderwerpen. De route er heen gaat door een majesteitelijk landschap waarin je je maar klein voelt. Bij fantastische uitzichten over ons woongebied waren we het er allen over eens dat het een voorrecht is hier te wonen. De molen bleek een echte bijzonderheid. Er worden nog steeds rechtstreeks op waterkracht bomen tot planken verzaagd. Ze maken gebruik van hun eigen op waterkracht werkende elektriciteitscentrale (tje) dat er uit ziet als afkomstig uit het jaar nul.